Obszar występowania ostrokrzewu paragwajskiego, zarówno w stanie naturalnym jak i upraw, jest, w przybliżeniu, ograniczony od zachodu rzeką Paragwaj, od wschodu Oceanem Atlantyckim, od północy 18°S i od południa 30°S. Próby uprawy yerba mate w regionach o podobnym klimacie w Ameryce Północnej, Azji czy Afryce, jak dotąd, nie powiodły się.

Roślina wymaga przynajmniej 1500 mm opadu rocznie, średniej temperatury miesięcznej w granicach 15,5–28°C. Potrafi przetrzymać krótkotrwałe spadki temperatury do -8°C.

Występuje głównie na glebach piaszczysto-gliniastych i gliniasto-piaszczystych, bogatych w fosfor, potas, żelazo, rozwiniętych na podłożu przepuszczalnym.

Prawie 80% obszaru występowania znajduje się na terenie Brazylii, głównie w stanach: Paraná, Santa Catarina, Rio Grande do Sul a także São Paulo, Mato Grosso do Sul i Minas Gerais. Produkcja yerba mate w tym kraju pochodzi przede wszystkim z dziko rosnących drzew, choć w ostatnich latach wzrasta powierzchnia upraw. W Argentynie czołowe miejsca pod względem wielkości produkcji zajmują prowincje: Misiones (ponad 85% krajowej produkcji) i Corrientes. Tam też koncentruje się przetwórstwo, choć kilka dużych koncernów zlokalizowanych jest też w Buenos Aires.

Najwięksi producenci — Argentyna, Brazylia i Paragwaj są jednocześnie największymi konsumentami. W Brazylii spożycie ogranicza się do obszarów produkcji, w Argentynie i Paragwaju obejmuje całe kraje. Pozostali konsumenci yerba mate w Ameryce Południowej to Urugwaj, Chile i Boliwia. Drugim regionem spożycia jest Bliski Wschód, głównie Syria i Liban. Zwyczaj picia mate trafił tam wraz z emigrantami powracającymi z Ameryki Południowej. Syria jest największym światowym importerem yerba mate.